Voet van de Koe en de blauwe Booby

Na een hele lange busreis kwamen we in Ecuador, Latacunga aan. Onderweg hadden we een overstap in Quito. We hadden nog niet gegeten, dus we besloten wat te eten bij een soort foodcourt op het busstation. En omdat Alex zich niet goed voelde, leek het verstandig om een vegetarische soep met aardappel te bestellen, ´consome de pata´ heette dat hier. Maar toen we het voorgeschoteld kregen, zag het er heel merkwaardig uit en middenin de soep stak en beenachtig voorwerp. Bij navraag bleek het Pata de Res, koeienpoot en geen papa, aardappel! De serveerster lachte zich rot om onze vergissing. Het is echt een delicatesse hier, maar wij hebben alleen het soepgedeelte opgegeten.
We zijn in Latacunga terwijl het Carnaval is, en de manier waarop ze dat hier vieren is niet heel bevordelijk voor een ontspannen integratie in Ecuador. We worden continu beschoten met schuim en overgoten met emmers water. Dat doen ze ook bij elkaar en van jong tot oud hebben ze dolle pret. De mensen zien er hier anders uit en zijn veel indiaanachtiger dan in Colombia, de geuren zijn anders en het eten is anders. Maar na een paar dagen zijn we wel een beetje gewend. Vanaf Latagunga zijn we naar het ijskoude Quilotoa gegaan, vanwaar we een tweedaagse hike doen van dorpje naar dorpje in de Andes. In het tweede dorp hebben we een rustdag en maken we een paardrijtocht door het Cloudforest. Onze gids is iemand die het tempo er graag inhoudt, ondanks dat hij te pas en te onpas een moment inlast om te beschrijven hoe relaxt hij wel niet is, waardoor we het eerste uur door de bossen worden gejaagd. Na een uur hebben we hem wel aan zijn verstand gebracht dat we wat langzamer willen, maar dan is Alex zijn kont al flink opengeschuurd aan het zadel. Het is echter prachtig landschap en de paarden zijn lief. De derde dag lopen we naar Insilivi, een piepklein dorpje in het Andesgebergte en het is een prachtige tocht waarbij we af en toe een dorpeling met een zware riete mand aan het hoofd voorbij zien komen. Dan naar Quito om van daar naar de Galapagos eilanden te vertrekken.

Galapagos
Vanuit ons hotel in Quito nemen we in alle vroegte een taxi naar het vliegveld. Daar moet onze bagage eerst door een strenge controle om te kijken of we niets organisch (zoals verst fruit dat incectenlarven kan bevatten) bij ons hebben dat een bedreiging kan zijn voor de archipel. Als we na iets meer dan drie uur vliegen aankomen op Isla Baltra is het heerlijk warm en droog, een hele verbetering na het koude natte Quito. In de ontvangsthal wacht onze gids al met een bordje met de naam van de onze boot; Encantada.
Als we kennis hebben gemaakt met de rest van de Encantada groep gaan we met de bus naar het kanaal tussen Isla Baltra waar het vliegveld is en het grote eiland Isla Santa Cruz. Bij de aanlegplaats voor de kleine bootjes (dingie´s) die tussen de grotere schepen en de wal heen en weer varen worden we al direct keihard om onze oren geslagen met de beroemde fauna van de Galapagos. Op en onder de bankjes liggen zeeleeuwen te relaxen, mensen verwachten ze niet en zien ze pas op het allerlaatste moment als ze er bijna bovenop gaan zitten, op het overstekende dak zit een dike luie pelikaan, onder de vlonder liggen nog tientalle zeeleeuwen met hun baby´s en zeevogels vliegen rakelings langs ons als we de dingie in stappen.

Aan boord van de Encantada, de 12 persoons zeilboot die voor de komende 6 dagen ons huis zal zijn kletsen we wat met de andere passagiers en we vinden het direct al een gezellige groep. Als de laatkomers aan boord zijn krijgen we een fijne lunch en een welkomstpraatje van de bemanning, waarna we onze hutten krijgen toebedeeld. Zoals aan boord van een schip geldt: klein maar fijn.
Na de lunch varen we (op de motor) naar een strand aan de kust van Isla Baltra waar we een wandeling maken en snorkelen. Fregatvogels en blue footed boobies vliegen vlak boven ons terwijl we in het water de prachtigste vissen voorbij zien zwemmen. Na het snorkelen sta ik nog even tot mijn knieen in het water naar de kleine haaien te kijken die bijna tot aan mijn benen zwemmen als er opens een pelikaan als een duikbom twee meter naast me in het water plonst en met een onschuldige blik en een vis in zijn bek weer boven komt drijven… Welkom op de Galapagos!
s Avonds krijgen we heerlijk te eten en daarna zitten we met een koud biertje aan dek naar de zonsondergang te kijken. Die nacht varen we verder naar het volgende eiland en aangezien de zee best ruw is voor ons onervaren zeelieden is het niet leuk meer om rechtop te zitten en gaan we lekker slapen.
De volgende dagen zijn een opeenvolging van fantastische ervaringen in de ongerepte natuur van de eilanden. Met als hoogtepunten het snorkelen met zeeleeuwen die met hun snuit tot vlak bij je masker komen en vervolgens soepel ondersteboven onder je door zwemmen. Ook geweldig zijn de enorme zeeschilpadden en die je tot heel dicht kan naderen als je onder water naar ze toe zwemt
Een andere leuke ervaring was de post barrel op Isla Floreana, dit is een grote ton waar walvisvaarders en handelslieden vroeger hun brieven in achterlieten. Als je in de ton een brief vond voor iemand op je eindbestemming kon je deze mee nemen en persoonlijk bezorgen. De traditie bestaat nog steeds maar nu met anzichtkaarten. We nemen er een meer voor een stelletje uit Eindhoven.
De dagen op de Galapagos gaan veel te snel voorbij en voor we het weten zijn we weer op weg naar het vliegveld. Terug in Quito wacht ons gelukkig nog een ander leuk gepland momentje. Oom Sjaak is piloot bij de KLM en heeft Quito als vlucht aangevraagd. Hij komt s avonds met ons gezellig wat eten in de stad. Hij neemt ook een grote voorraad verse drop, stroopwafels en kaas voor ons mee!