Boerderie in de Jungle

Van Quito zijn we naar Tena gegaan om tien dagen mee te helpen op een boerderij aan de rand van de jungle. Via Helpx hadden we contact gehad met Juan, die op een goeie dag opeens terugmailde onder de naam Wuanxhu. Omdat we hoopten een wat beter beeld te krijgen van hoe het er in een Ecuadoriaanse familie toegaat, schrokken we een beetje van deze Aziaat die kennelijk hun zaken regelde. Maar het bleek de Quechua nickname van Juan te zijn.
Toen we in Tena aankwamen, stond er dus een jonge Ecuadoriaan op ons te wachten die ons meenam naar het huis van zijn familie waar we de komende dagen zouden verblijven. Aan het hoofd van de familie staan Bartolomeo (73) en zijn vrouw Caramella (71). Zoon Juan (26) en zijn jongere zus wonen thuis en de overige 8 kinderen wonen op zichzelf en komen af en aan over de vloer. Dan liepen er nog wat jonge kinderen rond van wie het voor ons in eerste instantie onduidelijk was wie de ouders waren. Guapo (8) en Chino (10) bleken kleinkinderen te zijn, waarvan de ouders tijdens ons verblijf niet aanwezig waren. Melissa (10 jaar volgens haarzelf, 9 jaar volgens Chino) bleek geadopteerd te zijn, nadat Caramella haar op straat had gevonden als weesmeisje. Naast deze familieleden waren er nog de zorgzame Elina (53) uit Argentinie, die ook vrijwilligerswerk deed en de controlebehoeftige Lotta (34) uit Zweden, sinds haar vorige reis de vriendin van Juan.
Ik denk niet dat ik ooit in mijn leven zo erg aan iets heb moeten wennen en pas na drie dagen toen ik op de bovenste verdieping met de hand mijn was aan het doen was en Melissa stiekem om het hoekje keek en voorzichtig een praatje met me durfde te maken, begon ik me een beetje thuis te voelen. Ook Alex had zo n drie dagen nodig. Het was een vies, groot, kaal en donker onafgemaakt huis met kakkerlakken en ons bed rook naar motorolie. s Nachts worden we soms wakker van de panfluitversie van de Titanic, die Juan draait om in slaap te komen. De werkzaamheden zijn ongestuurd en er gaat geen planning aan vooraf. Maar na drie dagen konden we ook genieten van de leuke kant. Caramella en Bartolomeo zijn superlief voor ons en helemaal gek op Alex omdat hij zo hard werkt en daarnaast ook nog vis kan schoonmaken en armbandjes kan vlechten. Onze werkzaamheden bestaan uit het zaaien van mais, cacaovruchten kappen met een machete, yuca uit de grond trekken en onkruid wieden rondom de wayusatheeplanten
Op een rustige dag hebben we de kunsten van het sieradenmaken van de Quechua indianen geleerd. Het was een genoegelijke bezigheid op het dakterras onder streng toeziend oog van Caramella, terwijl een paar meter verder een grote woudrat in een pot kookte. Een paar familieleden zaten er gezellig omheen te kletsen. Tijdens het handwerken zong Bartolomeo een eeuwenoud Quechua lied.
Als wij ´s avonds in onze ereaders lezen, blijkt dat een grote aantrekkingskracht op de kinderen te hebben. Al gauw ´doen we´ dat we om de beurt passages voorlezen uit de Spaanse versie van Harry Potter, die Alex op zijn ereader heeft staan. Wij moeten ook voorlezen. Zelf hebben de kinderen maar een boek en dat is de Manga versie van de bijbel. Ook die wordt erbij gehaald als ze vinden dat ze te lang op hun beurt moeten wachten. Ze vinden het heerlijk om met ons te lezen en komen lekker tegen ons aanschurken. Vanuit de familie is er weinig aandacht voor het kroost, laat staan lichamelijk contact.
Voordat we weggaan geven we de drie kinderen een pakketje met drie kinderboeken om te delen. We hebben ze bij elkaar geroepen en verteld dat we het zo leuk vonden om met hen te lezen en dat we hopen dat ze met deze boekjes misschien samen met Lotta of een volgende vrijwilliger kunnen lezen. Ze kijken ons met grote ogen aan en lijken blij, maar durven het zelfs na aanmoediging niet zelf uit te pakken. Dat doet Bartolomeo voor hun.
Als we weg gaan is de helft van onze kleren beschimmeld en de andere helft stinkt naar gerookte rat. Onze volgende bestemming is Banos, een heel touristisch plaatsje in de bergen. Misschien zouden we dat normaal gesproken maar stom hebben gevonden, maar na anderhalve week erg sober leven is het de hemel op aarde. We zijn uit eten gegaan bij de Argentijn en hebben ons het vlees goed laten smaken. Dan gaan we in de richting van Peru.